Over een kleine, kale man in een Lexus cabrio

Op een mooie dag stopte er een kleine, kale man in een Lexus cabrio met een brede lach en een prachtig streepjespak voor mijn studio. Hij stapte uit en zei: “Ik ben op zoek naar ene Ton van Zeijl, ben ik hier dan goed?” “Die staat voor u”, zei ik (ik zei toen nog u tegen hem), “wat kan ik voor u doen?”

De aanleiding

“Ben jij de maker van de tentoonstelling in 2BE-home?” Dit is een van de evenementenlocaties die Zoetermeer rijk is. “Ja, inderdaad” was mijn, een tikkie verbaasde, antwoord. Je moet weten dat het ateliercomplex waar ik mijn studio had niet vaak door mensen in dure pakken met dure auto’s bezocht werd. Zeker niet zonder afspraak. Wij waren per slot van rekening kunstenaars. Met name van het soort dat geen geld besteedde aan dure pakken en cabrio’s.

Meteen ter zake

Jos van Schilt, aangenaam. “Kan je voor mij ook zulke foto’s maken?” (Jos is altijd direct en to the point.) Ik stond met een mond vol tanden. De tentoonstelling waarover hij sprak, ging over de ateliers in het ateliergebouw. Karakterschetsen in zwartwit. Als groep kunstenaars hadden we het gebouw eigenhandig ingericht en in de hectiek van zo’n project leer je de mensen kennen. Positief en minder positief. Die ervaringen wilde ik per kunstenaar in één beeld vangen, zonder dat de kunstenaar zelf in het beeld voorkwam. Door in elke foto steeds dezelfde vrouw mijn opvatting over de combinatie kunstenaar/atelier te laten verbeelden, lukte dat. Dat had voor nogal wat discussie gezorgd. Positief en minder positief. Het gastenboek bij die tentoonstelling stond er vol van …

Koen, een dynamisch mens, altijd druk

Deze foto van Aimee hing 2 jaar lang aan de wand bij 2 van haar klanten.

Een fantastisch team fotograferen

Jos was directeur van Sapphire Technologies, een detacheringsbedrijf voor IT-personeel, en altijd op zoek naar aansprekende manieren om zijn klanten te verbazen over zijn bedrijf. Mijn tentoonstelling had hem op het idee gebracht om zijn personeel te laten fotograferen en daar een kalender van te maken. Bedrijfsfotografie, maar dan in kalendervorm. De aanpak die ik voor de tentoonstelling had gebruikt, sprak hem aan.

Nadenken over wat iemand drijft, dat omzetten naar een idee en dat idee vervolgens in een foto verbeelden. “Mijn mensen vormen een fantastisch team en daar wil ik graag iets mee. Ze werken hard, maar er is ook tijd voor andere dingen. Vorig jaar zijn we met elkaar vijf dagen naar Barcelona gegaan, enerzijds om te ontspannen, anderzijds ook met een programma waarbij het soms een beetje schuurt. Dat je uit je comfortzone moet komen. Elkaar beter leren kennen. Dat vind ik leuk en bovenal zinvol voor de saamhorigheid. Met dit project wil ik ook zoiets bereiken.”

Portretfotografie … NEE, droomportretten!

Ik moest mijzelf even knijpen, wat een prachtige opdracht! Natuurlijk moesten we door nog wat ‘technische’ dingen heen, zoals offerte goedkeuren, akkoord op de schetsen, enz., maar dit was wel wat ik graag wilde. Uitdaging, werken met mensen, nadenken over de concepten, het licht en de uitvoering. Een droom viel mij zomaar in de schoot en hier gingen we zéker uitkomen. Twee weken later kwam het akkoord en ging ik 14 mensen interviewen. ‘Droomportretten’ ging het project heten. Verhalen over de wens om popmuzikant te willen zijn, een emotioneel gesprek over een verbroken relatie, de liefde voor scary movies, de boekhouder die eigenlijk op een scheepswerf wilde werken … En Jos die, afgestudeerd aan de kunstacademie, alleen nog lege doeken schildert.

Een prachtige reis én fantastische reclame.

We fotografeerden in de studio, aan het strand en op een scheepswerf. Binnen het bedrijf roezemoesde het van nieuwsgierigheid. Het werd een prachtige reis met een prachtig resultaat. De kalender werd in een oplage van 1000 gedrukt en in één week over het hele land verspreid door een van mijn stagiaires, die Jos speciaal daarvoor inhuurde. En … het werd een groot succes! De foto van één van de accountmanagers bleef bij twee van haar klanten ruim twee jaar aan de muur hangen. Daar keken ze niet alleen naar een mooie vrouw, maar ook naar ‘Sapphire Technologies’, hun detacheerder. En ik? Ik won met een van de foto’s een internationale gold award in de categorie Illustrative Photography van het British Institute of Professional Photography. En twee jaar later maakten we een nieuwe kalender, maar daarover later.

Dit was het verhaal over een kleine, kale man in een Lexus cabrio. Heb jij ook een idee voor en bijzondere opdracht neem dan contact op.